Sobiesław Podchodziński przez malarza Pankracego Boladellę namalowan

- Pankracku, jak tam?

- Skończyłem właśnie, waszmość.

- Zobaczę więc... O jak pięknie! Zaraz... A co to?! ożesz ty!

- Ale co?

- No popatrz, co to?!

- O rany, panie!

- Jak teraz żonie mojej pokażę? Dziś niby to w kościele byłem, a miast tego do kasztelana wstąpiłem, ten wszetecznik jak zwykle do trunków jął zachęcać...

- I co teraz?

- Co teraz, ty wyrobniku ślepy, hep... ty bałwanie pokręcony?

- Waszmość!... Ja sprawny rzemieślnik, szybko maluję. A myślałem, że tak waszmość sobie wykoncypował, do tego pan tak ruszał się...

- Bo ta kotara spadała na mnie, sznur co chwilę rozwiązywał się i jak wąż syczał! Głowę butelką rozbiję, gnaty powyrywam!

- Ale waszmość... poza tym co za hardość na twarzy i pióro ogromne!...

- Koniami rozerwę!...

- A prezencja, sam król lepszej nie miałby!

- Oczy powykłu... prezencja mówisz?

- Tak panie...

- Prezencja, jakeś słusznie zauważył, niczego sobie... może kapkę?

- Dziękuję jaśnie panu.

- A ten karmazyn - bardzo... karmazynowy.

- Nie ma lepszego!

- I pióro wielkie!

- !

- Malarze to rasa słuszna i prawa...

- Tak panie...

- Pióra malują wielkie, tak... prezencja...

- Królewska...

- Królewzkska... Tiaaa...

- Panie, tak myślę teraz, czy nie chciałby waszmość portretu trumiennego?

- Tiaaa... Tru... hep trumiennego?!

- Tak. Bo widzi waszmość, po zejściu za późno będzie. Mikołajowej Pantalońskiej malował jeden taki po śmierci już... A mąż nieboszczki wygonić go z kazał. A inny namalował podstolinę Podkowińską z Patatajskich, sędziwa ta kobieta mądrą była i dobrą. Młody Podnosiński wracał z nauk właśnie, trafił na pogrzeb nieboszczki, zerknął na portrecik i zaraz że się rzucił z pobliskiego dachu Pantonimskich, bo myślał, że jego lubą Zosieńskę chowają. Panie?

- Chrrrrrr...

- Eeee... szlachta, psiamać, pijackie hep... plemię... Chrrrr...

***

Tak naprawdę nasłuchałam się piosenek Jacka Kowalskiego (zwł. "Gawędy szlachecko-rzeźnickiej o Morawskim") w czasie, kiedy szukałam pomysłu na krótki film o sarmatyzmie i jeszcze przed rozpoczęciem pracy nad tym filmem zaczęłam robić powyższy obrazek (nie wiem zupełnie po co, jakbym miała wtedy za dużo czasu). A kiedy go dokończyłam, zaczęłam się zastanawiać, skąd mi u licha przyszła do głowy ta butelka. Dlatego dorobiłam historię, że niby to ilustracja do niej - w rzeczywistości jest odwrotnie, niniejszym przyznaję się!