I znowu ja

Mała przerwa w Czarnym Piotrusiu, bo już nim przynudzam. Teraz może jakiś plakat plus retrospekcja. Tym razem jestem częściowo usprawiedliwiona, bo takie zadanie mieliśmy po prostu...

Kiedyś, gdy byłam jeszcze w szkole podstawowej, bardzo dużo rysowałam. Znajomy zakonnik, oglądając moje rysunki, opowiedział mi o pewnym bracie-malarzu w swoim zakonie; zawsze, kiedy zlecano mu wykonanie jakiegoś obrazu, to jeszcze przed rozpoczęciem pracy tak chodził w kółko, dedukował i narzekał, że wszyscy inni bracia omijali go z daleka. Wydało mi się to przerażające, bo wtedy znana mi była jedynie depresja PO narysowaniu czegoś, nie PRZED.

Wszystko się zmieniło w czasie nauki w liceum plastycznym. Wtedy okazało się, że przed zrobieniem czegoś trzeba też czasem pomyśleć.

I to się nasila na studiach, rzecz jasna. Zawsze, gdy pojawia się jakieś nowe zadanie, wszyscy wokół mnie są obryzgani sokiem z cytryny.

Powinnam jeszcze dodać "niam niam", jak robią staruszkowie, przynajmniej w japońskich komiksach o samurajach... Chyba się starzeję. Blisko ćwierć wieku to nie przelewki.